Recensie concert 9 april 2004

Evenwichte Matthäus door Eindhovens Vocaal Ensemble

Trok de Matthäus Passion in het muziekcentrum afgelopen weekend twee keer een volle zaal, ook op die in de Catharinakerk waren gisteravond honderden luisteraars afgekomen. En één ding hadden die luisteraars met elkaar gemeen, de Matthäus werd door allemaal ademloos en in opperste concentratie gevolgd. Deze uitvoering door het Eindhovens Vocaal Ensemble rechtvaardigde die aandacht van het publiek volkomen. De sfeer was eerbiedig en gedragen, er werd met groot respect gezongen en gespeeld, alle uitvoerenden voelden zich duidelijk betrokken bij de ernst van het verhaal en het daarbij behorende notenbeeld. De koorklank was strak omlijnd, mild, ontspannen en soepel.

Soepel klonk ook het Brabants Muzyk Collegie, de oude instrumenten gaven het geheel iets doorschijnends en hielden het klankbeeld licht en open. Deze Matthäus had naast een goed koor en orkest ook een legertje solisten dat er mocht zijn. Tenor Paul van den Bemt was als evangelist bijzonder overtuigend. Zijn mooie, eerlijke geluid vulde de kerk tot in alle hoeken, hij wist boeiend te vertellen zonder aan zangklank in te leveren.

Ook de waardige, oprechte en vocaal weloverwogen wijze waarop Bas Ramselaar de Christuspartij zong maakte indruk. De vier solisten vulden hun partijen op zeer verschillende wijze in. Sopraan Caroline Spanjaard viel op door haar lichte en gemakkelijke manier van zingen. Haar zuivere sopraan klonk bijzonder prettig, ik vraag me wel af of ze achter in de kerk ook te horen was.

Louise Rijs toonde zich een betrouwbare, degelijk zingende altsoliste, tenor Jules Schaap deed erg z'n best om de lastige tenoraria's tot een goed einde te brengen, maar wist z'n enigszins onbeheerste vibrato niet helemaal te bedwingen. Bas Michiel Meijer tenslotte had iets meer kleur aan mogen brengen; gegrepen door de ernst van de zaak vergat hij dat zingen ook nog enig plezier kan verschaffen.

Dirigent Ruud Huijbregts nam aangename, goed aanvoelende tempi en bouwde de nodige rust in. Hij zocht het niet in grote tegenstellingen of vocale uitersten maar eerder in een zinvolle en evenwichtige verhouding tussen expressie en beleving.
Deze Matthäus drong niets op maar nodigde alle partijen uit het lijdensverhaal mee te beleven.