Recensie concert 6 februari 2010

Kuhnau en Bach in vertrouwde handen

Zeer veel mensen waren zaterdagmiddag naar de Catharinakerk gekomen om naar Bach en zijn voorganger Kuhnau te komen luisteren. Ze zullen er geen spijt van gehad hebben, want alle uitvoerenden onder de immer geïnspireerde Ruud Huijbregts hadden er zicht-en hoorbaar zin in.

Gestimuleerd door een heldere uitleg van Huijbregts, die terecht even stil bleef staan bij de wat onderschatte betekenis van Kuhnau voor Bach, werd er een een uiterst aangenaam programma geboden, waarbij zelfs nog het grote orgel gebruikt werd. Ruud Huijbregts moest in de (muisstille!) kerk dus tussendoor nog even "naar boven".

Het koor zong als vanouds betrouwbaar en liet vanaf het begin merken zich in deze muziek bijzonder prettig te voelen. Je zag de solisten (die door het ruimtegebrek telkens "de trap moesten nemen"om op de eerste kerkrij weer hun plaats te vinden) ook intens luisteren; met name toen het koor, mooi ingehouden, alleen begeleid door organist Gerard Habraken, met prachtige klanken de kerk kleurde.

Ook de orkestleden waren op dreef, waarbij het mooie spel van de altviolen en de twee blokfluiten, maar vooral de welgevormde, sonore tonen van fagottist Jozsef Auer opvielen.

De solisten waren eveneens volkomen op hun taak berekend, al was het jammer dat de countertenor zo weinig aan bod kwam. Wellicht had hij het zo mooie "Bist du bei mir" voor zijn rekening kunnen nemen; hoewel de sopraan het ook prachtig zong, zullen de wat oudere muziekliefhebbers zich zeker de ontroerende uitvoering van de alt Aafje Heynis voor de geest hebben gehaald.

Uiterst plezierig en deskundig was het voorafgaande beiaardconcert dat meteen de bezoekers in de juiste sfeer bracht. Kortom een middag waarvoor men de organisatie "Muziek in de Cathrien" dankbaar mag zijn. En dat was het publiek, dat was duidelijk!