Recensie concert 5 februari 2011

Muziek van deze tijd is niet moeilijk

Muziek van deze tijd is niet moeilijk. Dat was zaterdagmiddag de boodschap van Ruud Huijbregts voorafgaand aan het concert in de serie Muziek in de Cathrien. Hij had het juiste programma om terughoudende luisteraars over de streep te trekken; de werken van Bernstein, Barber, Britten, MacMillan en Lauridson waren van een zeer toegankelijke en ontroerende klankschoonheid. Bovenaards mooi was meteen 'O magnum mysterium' van Morton Lauridson (1941). Het Eindhovens Vocaal Ensemble zong ingetogen, homogeen en harmonieus, deed de tijd even stil staan en de drukte even verstommen. 'A new song' en 'Changed' van James MacMïllan (1959) hadden dezelfde de realiteit overstijgende en ontroerende kwaliteit.

Was het aantal van vijfentwintig zangers voor deze werken precies goed, in het om meer expansie-kracht vragende 'Adagio' - 'Agnus Dei' in de gezongen versie - van Barber (1910-1981) en de 'Chichester Psalms' van Leonard Bernstein (1918-1990) kwam de kwetsbaarheid van de relatief kleine groep om de hoek kijken. Ruud Huijbregts hield beide werken vermoedelijk bewust vrij klein en licht van toon, maar kon niet helemaal verhullen dat de koorklank hier en daar tekort kwam en de noten nog niet helemaal leken te zitten. Hierdoor werd in het om een lange adem vragende 'Agnus Dei' net niet dat hoogtepunt bereikt waarop de kenner van dit stuk zit te wachten, en kwam in de 'Chichester Psalms' de muziek niet voldoende los van de partituur. Beide werken waren uit de grondverf, maar hadden nog een extra laagje lak nodig.

Kwetsbaar was ook de inzet van de countertenor in de tweede 'Chichester Psalm'. Gelukkig kwam Peter van Wolferen verderop zelfbewuster en minder fragiel over. 'Prelude en Fuga on a thema of Vittoria' van Britten (1913-1975), stabiel gespeeld door Gerard Habraken, gaf het ook orgel een plaats in dit hedendaagse repertoire. Het slagwerk vervulde in Bernstein een prominente rol, de harp was helaas nauwelijks te horen.