Recensie concert 4 februari 2017

Volle Catharinakerk geniet van smakelijke Haydn-mis

Recensie

‘Wat een hoop noten voor maar zeven euro’, zei de meneer naast mij na de laatste keer Dona nobis pacem.
Hij was vaste bezoeker van de uitvoeringen door Pieter Jan Leus-sink en zijn Bachkoor en -orkest, vertelde hij, maar deze uitvoering van de Cacilienmesse van Joseph Haydn door Collegium Vocale & Instrumentale Eindhoven ‘deed daar niet voor onder’.
Niet alleen mijn buurman zat te genieten, de hele, opvallend volle kerk luisterde en keek vijf kwartier gebiologeerd naar de smakelijk zingende en spelende musici.
Wat een goed werk en wat een heerlijke uitvoering. Wat een zangerigheid en wat een mooie melodieën, wat een bevattelijk harmonieën en wat een uitnodigende solo’s.
Het is Haydns langste mis - dat moet in Haydns tijd een hele zit zijn geweest - maar er viel zoveel te beleven dat tijd niet telde. De Oostenrijkse componist was thuis in elk genre, van heel klein tot heel groot, van verstild religieus tot uitbundig werelds, in deze mis heeft hij een prachtige mix gemaakt van het een en van het ander.
Collegium Vocale was helemaal in haar element. Vlot, zelfbewust, voortvarend, zwierig haast trok het door het afwisselende muzikale landschap, op de voet gevolgd door het energiek en lichtvoetig spelende Collegium Instrumentale.
Ook de vier solisten pasten naadloos in deze compacte, gefocuste manier van musiceren. Harry van Berne ontroerde en toonde een fraai staaltje zangtechniek in de kwetsbare tenorsolo Et incarnatus est, de lieflijke sopraan van Sara Moreiro Marqués, vervangster van de zieke Rianne Wilbers, bracht sereniteit. En dat alles op zomaar een zaterdagmiddag...