Recensie concert 4 april 1998

Professionele Johannes Passie door Eindhovens Vocaal Ensemble

De Johannespassie van J.S.Bach is in veel opzichten het kleinere broertje van de Mattheus Passie. De Johannes is korter, compacter en minder zwaartillend, drie redenen waarom kleinere koren zich er eerder aan zullen wagen dan aan de Mattheus. Op de Johannes geldt ook geen "alleenrecht van uitvoering" zoals bij de Mattheus -en niet allen in Eindhoven- wel het geval lijkt te zijn. Passies worden goed bezocht; ook de Eindhovense Catharinakerk zat afgelopen zaterdagmiddag, tijden de uitvoering van de Johannes Passie door het Einhovens Vocaal Ensemble, goed vol.

Deze uitvoering bevatte veel professionele elementen. Allereerst was daar het voortreffelijk zingende Eindhovens Vocaal Ensemble. De vijfentwintig zangers en zangeressen vomden een goed geolied geheel, eensgezind van opvatting, goed kleurend en mengend, voortvarend zingend en technisch tot veel in staat. De enige opmerking die ik wat het koor betreft zou willen maken is dat de sopranen aan de harde kant waren; hard wat het volume betreft, maar vooral wat betreft het karakter van de klank, waardoor ze de neiging hadden te overheersen. Paul van de Bemt zong zijn evangelistenpartij bijzonder overtuigend. Hij is de laatste jaren duidelijk gegroeid in deze bepalende rol. Zijn mooie, open, Engels geschoolde stemgeluid werd door de akoestiek prachtig overgenomen en was mede bepalend voor het predikaat "professioneel". Ook Johan Feyen droeg daar het zijne toe bij.

De rustige, gedragen, haast weldadige wijze waarop hij de Christuspartij invulde had eveneens een puur professionele uitstraling. Sopraan Maria Luz Alvarez, uit de stal van Ton Koopman, klonk - zeker in de aria 'Ich folge dir gleichfalls'- erg aantrekkelijk. In 'Zerfliesse mein Herze' nam ze naar mijn gevoel te veel afstand van de toch vrij dramatische inhoud van de aria, waardoor haar vertolking aan menselijke warmte tekort kwam.

De alt Louise Rijs klonk me wat te zwaar, en paste minder in de over het algemeen vrij lichte opvatting van deze Johannes Passie. De bas Ronald Aijtink voldeed goed. In de aria's zong hij weliswaar wat onevenwichtig, in de kortere zinnen (Pilatus) stond hij zijn mannetje. Tenor Johan Martin was een minder gelukkige keus; dirigent Ruud Huijbregts had aan hem zijn handen vol en besloot zelfs een deel van de aria 'Erwäge' weg te laten.

Het Brabants Muzyk Collegie was vrij bescheiden, maar wel voldoende aanvullend aanwezig. De solopartijen werden gedegen ingevuld, de klank van de oude instrumenten gaf het geheel een milde, warme tint. Persoonlijk vond ik het jammer dat er was gekozen voor een doorlopende begeleiding van de recitatieven. De soms te sterk resonerende orgelpartij, aangevuld met een vrij fors klinkende cello, maakte het geheel iets minder doorzichtig.

Al met al was dit een zéér verdienstelijke uitvoering waaraan zowel in muzikaal als in religieus opzicht het nodige kon worden beleefd.