Recensie concert 1 oktober 2005

'Rustige' Theresienmesse aangename ervaring

„Als ik muziek van Haydn hoor krijg ik altijd het gevoel dat ik iets goeds moet doen", zou een bewonderaar van deze componist eens hebben gezegd. Dirigent Ruud Huijbregts nam in zijn voorwoordje dit zinnetje met duidelijk plezier op, om de bezoekers er op te wijzen dat deze middag aan deze behoefte kon worden voldaan: in de vorm van een donatie in de collecteschaal. Misschien heeft hij het wel verzonnen, het effect was hoe dan ook geslaagd. En je moet er niet aan denken dat deze zeer goed bezochte concertserie niet meer zou kunnen bestaan.

De Theresienmesse is door Haydn niet geschreven om vier solisten en een koor eens de gelegenheid te geven te laten horen wat ze kunnen. Het is een mis met een kalme, religieuze inslag die de uitvoerenden, maar vooral de luisteraar, naar binnen richt en de gelegenheid biedt in de muziek te verzinken. En dat is precies wat zaterdagmiddag in de Catharinakerk gebeurde, waar het Eindhovens Vocaal Ensemble (EVE), het Catharina Consort en vier solisten deze mis zongen in het kader van Muziek in de Cathrien.

Het was ronduit aangenaam om een uur lang naar deze mis te luisteren. De volle, ronde, soepele klank van het koor vulde de kerk tot in de kleinste hoeken. Het vlot spelende orkest gaf de klank van het koor de juiste basis. De vier solisten hadden alle gelegenheid hun mooie stemmen in deze betrekkelijk rustige muziek tot klinken te laten komen.

Mooi was met name de klank van sopraan Marjon Strijk en tenor Paul van den Bemt; dat strakke, min of meer vibratoloze doet het goed in deze kerk.

Dit concert werd zoals gewoonlijk voorafgegaan door de bespeling van de Philips-beiaard door Arie Abbenes. Als je door de binnenstad loopt en je hoort het spel van die klokken, dan weet je dat vrijwel niemand zich realiseert hoe hard daar in die toren wordt gewerkt en hoe knap het is om een divertimento, een deel uit een symfonie en een sonata van Haydn zo gaaf en intact te spelen. Eigenlijk zou alle herrie aan de grond twintig minuten stil moeten vallen om recht te doen aan de arbeid die enkele tientallen meters boven de binnenstad wordt verricht. Maar waar komt nou toch het gevoel vandaan dat dat geen haalbare kaart is...