Recensie concert 21 september 2019

In muziek gaat weinig boven veel

Recensie

Componist Arvo Pärt (1935) laat zich in eerste instantie met vocale muziek associëren. Koperblazers doen het in zijn muziek echter ook goed, zo bleek tijdens het Bevrijdingsconcert in het kader van Muziek in de Cathrien. Arbos, Pärts toonzetting van een boom, klonk in de handen van de tien hoog gekwalificeerde musici (acht koperblazers en twee slagwerkers) groots en intiem tegelijk.

De steeds herhaalde dalende lijn gaf iets biologerends. Koper, buisklokken en pauken benadrukten de sacrale sfeer van de Catharinakerk, muziek en uitvoering gaven de gelegenheid onder te duiken in het volle en tegelijkertijd lege klankidioom van deze Estse componist.

Arjan van Baest schreef voor de gelegenheid een Te Deum. Hij gebruikte niet de volledige tekst van de katholieke lofzang, maar voerde ook poëzie van de Nederlandse dichteres en schrijfster Ankie Peypers (1928-2008) op. 'De bevrijding geeft reden tot vreugde, maar we doen er ook goed aan ons te realiseren dat we iedere dag aan onze vrijheid moeten werken', aldus Van Baest eerder in deze krant. Van Baest (1969) is een veelzijdig componist, goed thuis in muziek voor kerk en theater. Beide waren in dit Te Deum vertegenwoordigd, maar het was de neiging naar theater die dit stuk problematisch maakte. De componist slaagde er niet in om van het werk een geheel te maken. Hij gebruikte gewoonweg te veel ingrediënten van uiteenlopende aard om rust en balans aan te brengen. Het werk dreigde om te komen in de goede bedoelingen die meestal aan 'te veel' ten grondslag liggen. Complicerende factor was de galmende ruimte, waarin de Nederlandstalige gedichten niet die uitdrukking kregen die de componist er vermoedelijk in heeft willen leggen. Voor de uitvoering had dit vanzelfsprekend gevolgen, de sopraansolo was slechts met vlagen te volgen. Ook in Carillon van Maurice Pirenne kwam naar voren dat 'weinig' in de muziek de voorkeur heeft boven 'veel'.