Recensie concert 20 maart 1988

Lof voor Vocaal Ensemble

Voor het eerst sinds jaren was naast de Mattheus Passie van J.S. Bach in Eindhoven weer eens diens Johannes Passie te beluisteren. Dit kleine, hoewel oudere broertje van de ruim 3½ uur durende Mattheus Passie werd voor de eerste maal uitgevoerd door het Eindhovens Vocaal Ensemble in een zeer goed bezette Fatimakerk in Eindhoven. Dit nog zeer jonge koor kreeg ondersteuning van het barokensemble Florilegium Musicum en organist Ad van Sleuwen, de solo's werden verzorgd door gerenommeerd nationaal en internationaal talent.
Voor velen is de Johannes Passie beter te verteren dan de overigens prachtige Mattheus. Dat zit hem enerzijds in de iets sympathiekere tijdsduur, anderzijds in de wat minder theatrale benadering. De evangelist is wat korter van stof, men treft minder 'da capo'-aria's aan (sowieso minder aria's), Bach lijkt bij de gebeurtenissen iets minder lang stil te staan, wat deze passie ook inhoudelijk minder zwaar maakt. De opvatting van Ruud Huijbregts en de zijnen was ook bepaald niet zwaar. Er was gekozen voor vlotte tempi en een vrij objectieve benadering zonder dat er iets aan dramatische lading verloren ging.
Het Eindhovens Vocaal Ensemble, bestaande uit zes sopranen, zes alten, vijf tenoren en vijf bassen, allen jonge stemmen, toonde een verkwikkende, geen moment vermoeiende koorklank. De vele, vaak bewerkelijke koren werden veerkrachtig en zeer doorzichtig gezongen, geen moment kwam de open, jeugdige en overzichtelijke samenklank in het gedrag. Met name de ingetogen, haast eerbiedig gezongen koralen maakten indruk.
Aan de zangers, ook de solisten werd door de begeleiding (op authentieke instrumenten) alle ruimte gelaten. Florilegium Musicum was zeer bescheiden maar accuraat aanwezig. Er waren wat problemen met de onderlinge zuiverheid, maar in grote leiding voldeed de instrumentale bijdrage heel goed. Dat was eigenlijk ook het geval met de zes solisten.

Evangelist-tenor Harrie Geraerts zong niet zo constant. Het vertellende op zich ging hem goed af, hij kwam soms bijzonder fraai uit de hoek maar leek (nog) niet in staat zijn stem zo lang soepel te houden. Zeer warm zong de countertenor Simon Schouten, indrukwekkend was Hans Smout als Christus. Barbara Borden zong haar aria's op lieftallige wijze maar bleek niet bij machte haar stem echt te stralen. Peter Kooy's lichte bas klonk zeer aangenaam, tenor Robert Coupe had het af en toe hard te halen in de zeer bewerkelijke en eigenlijk ondankbare tenoraria's, maar paste, zoals alle solisten, goed in het geheel.
Waardering voor dit initiatief en deze uitvoering is zonder meer op zijn plaats. Van alle medewerkenden verdiende het Eindhovens Vocaal Ensemble en dirigent Ruud Huijbregts de hoogste lof. Dit koor heeft aangetoond haast onbegrensd te zijn in zijn mogelijkheden en doet daarmee de vele liefhebbers van koormuziek verwachtingsvol uitkijken naar een volgend project.