Recensie concert 18 april 2002

Wisselvallige Johannes Passie met EVE

Buigt het Philipskoor zich al jaren over de Mattheus Passie van Bach, het Eindhovens Vocaal Ensemble (EVE) heeft zich over de Johannes Passie ontfermd. De Johannes past beter bij het EVE dan de Mattheus; de Johannes is bondiger, directer en objectiever dan de Mattheus, eigenschappen die ook wel bij het EVE passen. De uitvoering van afgelopen Goede Vrijdag had twee kanten. Aan de ene kant stond het oerstevig zingende koor, aan de andere kant het wisselvallig spelende orkest en de qua kwaliteit nogal uiteenlopende solistengroep. Het EVE was, om het maar eens oneerbiedig te zeggen, niet kapot te krijgen. Het stond als een onneembare vesting achter orkest en solisten opgesteld; het zong zuiver, helder en trefzeker, het straalde een enorme kracht uit, een kracht die werd omgezet in een forse, soms zelfs onverbiddelijke koorklank.

Tegenover die forse koorklank stond een nogal timide orkestklank. De tuttipassages vormden al nauwelijks voldoende tegenpartij, de solistische begeleiding van diverse aria's was van een priegeligheid die vermoedelijk niet voorbij de eerste vijf rijen kwam. Het Brabants Muzyk Collegie speelde of het in een klein kapelletje zat, de klank van het orkest was niet toereikend en absoluut niet in evenwicht met die van het koor. De solisten waren dat deels wel en deels niet. Sopraan Eri Takahashi had geen solistische kwaliteiten, die van tenor Hans van Dijk lieten ook te wensen over. De sopraan bracht in de aria Zerfliesse, mein Herze met haar onevenwichtige zang de begeleiding zelfs min of meer van de wijs, de tenor leek vooral voor zichzelf te zingen. Wie wel uitstekend voor den dag kwamen waren Hans Timmermans in de rol van evangelist en Ronald Aijtink als Christus. Timmermans ontpopte zich als een uitstekend verteller met een mooie, natuurlijke, lichte tenorstem, de Christuspartij was Aijtink, met zijn diepe, volle bas, op het lijf geschreven. Alt Myra Kroese zong niet onverdienstelijk maar leek niet zeker van zichzelf; ze had net niet genoeg vat op de muziek en op haar stem om volledig te overtuigen. Bas Michiel Meijer zong zijn aria's toegewijd en zorgvuldig.

Men zou naar aanleiding van dit concert kunnen constateren dat de kwaliteit van het EVE met kop en schouders boven de meeste andere uitvoerenden uitstak. Gedeeltelijk was dat waar, van de andere kant, je kunt als koor in samenwerking met anderen niet zonder meer je eigen koers varen. Het koor had meer rekening moeten houden met de mogelijkheden en opvattingen van de andere partijen. Wil of kan het dat niet, dan doet het er beter aan musici te zoeken van hetzelfde kaliber, die dezelfde opvattingen en presentatie aanhangen.