Recensie concert 10 november 1990

Hohe Messe in Servaeskerk hoogstaand

Bachs Hohe Messe werd in Eindhoven tot voor enige jaren door velen geassocieerd met het Einhovens Kamerkoor. Om de een of andere reden komt dit koor de laatste niet meer aan de uivoering van dit werk toe, waarmee het werd vrijgegeven voor andere geïnteresseerden.

Het Eindhovens Vocaal Ensemble bracht deze in de Eindhovense St. Servaeskerk. Voor de begeleiding zorgde het Brabantsch Muzyk Collegie, sopraan Barbara Borden, alt Heleen Resoort, tenor Frank Fritschy en bas Harry van de Kamp tekenden voor de solopartijen.

De verantwoording voor het geheel had Ruud Huijbregts. Zo'n twintig jaar geleden waren de opvattingen over het uitvoeren van barokmuziek nog heel anders. Op Bach en zijn tijdgenoten werd het stempel van de romantiek geplakt wat leidde tot -met onze huidige oren beluisterd- zeer romantische, vaak sentimentele en langgerekte uitvoeringen in traditionele symfonieorkestbezetting. Als reactie op deze overgeromantiseerde aanpak volgde de barokcultuur van de afgelopen twintig jaar; authentieke instrumenten, andere, snellere tempi en een nuchtere kijk, -gevolgen van uitgebreide studies- ontdeden deze muziek van het teveel aan emoties. Een extreme uiting roept vaak als reactie een andere extreme uiting op. Van de gortdroge, haast wetenschappelijke wijze van musiceren is men de laatste jaren wat teruggekomen, een evenwicht is er naar mijn mening nog niet. Huijbregts heeft zich met deze uitvoering van de Hohe Messe aardig aangepast aan de momenteel geldende visie, een visie die afziet van een te wetenschappelijke en daardoor vaak onaangedane aanpak. Veel interpreten op het gebied van oude muziek lijken bang te zijn emoties in de muziek toe te laten. Emoties moeten worden beheerst, maar beheersen van emoties -het teveel in het gareel laten lopen van bijvoorbeeld in dit geval zangers- geeft ook iets neutraals, ontdoet de uitvoering vaak van warmte en enthousiasme.

Bij het Eindhovens Vocaal Ensemble, dat in zekere mate hiermee te kampen had, uitte dat aangepast moeten zijn zich in een objectieve koorklank die niet straalde, die weinig resonance liet horen en waarin weinig gezangvreugde doorklonk. Bovendien deden de damesstemmen soms teveel aan jongensstemmen denken wat niet altijd op zijn plaats is. In technisch opzicht leverde het Eindhovens Vocaal Ensemble een formidabele prestatie in dit veelal plyfone, dubbelkorige werk. Ook het Brabantsch Muziek Collegie kwam zeer goed voor de dag.

Erg mooi waren de divese soli op ondermeer viool, fluit en hoorn. De vier solisten pasten qua niveau en interpretatie goed in dit geheel. Barbara Borden en Heleen Resoort zongen zeer fraai en solide. Tenor Frank Fritschy gemakkelijk en klankvol. De bas Harrie van de Kamp maakte van zijn aandeel een overtuigende "performance". De zeer goed gevulde St. Servaeskerk was onder de indruk van deze kwalitatief en muzikaal hoogstaande prestatie.