Vorig jaar keek ons sopraantje weer hoopvol naar de toekomst uit. Ook nu is
de toekomst weer veelbelovend te noemen. Volgend jaar wordt ze namelijk 25
jaar en bereikt ze daarmee definitief het stadium van volwassenheid.
Bovendien heeft ons sopraantje stoute plannen: zij wil namelijk gaan
samenwonen met maar liefst twee mannen. De ene ligt volledig op het terrein
van ons sopraantje; deze is namelijk net zo artistiek en muzikaal onderlegd
als zij. Dat belooft vele uren met (muzikale) hoogtepunten. De andere is de
onmisbare organisator; een kunst die ons sopraantje niet zo goed beheerst.
Samen is dit een trio wat prima kan samenwerken en waar mooie dingen van
verwacht mogen worden. Als alle zaken geregeld zijn en goede kan het
samenlevingscontract getekend worden.
Zo wordt ons sopraantje zo langzamerhand onze sopraan en gaat ze alle vruchten plukken van de volwassenheid. Ze heeft er alle vertrouwen in dat haar levenspad haar, en haar partners, vele mooie dingen en goede ervaringen zal brengen; en.................. ze leefde nog lang en gelukkig.