Het 'sopraantje' van het EVE 2001

Zoals ons sopraantje vorig jaar al vertelde zou het een jaar worden van een paar feesten.
Het eerste feest was groots opgezet en verspreid over enkele dagen en steden. Marcello Sostenuto was de leider van het feest. Alle deelnemers werden vervoerd in grote carossen en naar de verschillende locaties gebracht. Vooral in Rotterdam feestten we in een immense zaal. Gezongen werd er natuurlijk ook. Het sopraantje zag haar kans schoon om haar mooie klank te laten horen maar helaas waren er zoveel andere mooi en minder mooi strotjes dat haar stem in geheel verloren ging. Bovendien speelde er een bandje wat een ware donderpreek hield, zoals ons sopraantje van Marcello Sostenuto later hoorde, wel geheel volgens wens van de schrijver van het grote lied, dat wel!

Het jaar van ons sopraantje zou daarna in alle rust zijn doorgekabbeld, ware het niet dat er haar nog grote familiefeesten stonden wachten in 2001.. De godfather van de familie, baron Rudolfo van Huijbregen tot huijbregts, speelde al 25 jaar verdienstelijk op het familie-orgel en dat kon men toch niet ongemerkt (alleen voor de baron zelf aanvankelijk) voorbij laten gaan. In de intimiteit van de paleiskapel verzorgden alle leden van de familie, ook de verre verwanten, een waar eerbetoon en een en ander werd ook nog eens in de analen vastgelegd. De baron zelf was aangenaam verrast toen de barones hem aanvankelijk al tegenstribbelend naar de kapel bracht. Het werd een mooie middag.
In een betrekkelijk rustige zomer genoot ons sopraantje van een welverdiende rust. (Behalve de keer dat ze opgeschrikt werd door een middernachtelijk telefoontje waarin een ver familielid vroeg of ze kon zingen op een groots bijeenkomst in het buitenlandse! Natuurlijk voelde ons sopraantje zich vereerd vooralomdat het zou gaan om de introductie van de nieuwe florijn, leden van de grote adel uit vele landen zouden aanwezig zijn. Maar zo plots als de uitnodiging kwam werd hij ook weer gannuleerd. Ons sopraantje verdenkt nog steeds een bekend koppel uit een provinciaal stadje in Nederland wat roet in het eten heeft gegooid. Precies op diezelfde dag wilde het koppel trouwen. Alle notabelen gaven de voorkeur aan dit feest. Ons sopraantje voelde zich genomen!) Maar november van dat jaar maakte veel goed. Hun 20-jarig huwelijksfeest werd gevierd. Een aantalleden van de familie zou een feest organiseren en hoe ons sopraantje ook probeerde door te dringen tot het grote geheim, het lukte haar niet. Zelf dacht ze dat het wel een varietyconcert zou worden, wat het gewone volk ook wel een bonte avond noemt. Op een zaterdag in november kwam haar familiebij elkaar in een naburige concertzaal en oh jé, ze zag het al haar grootste angst werd bewaarheid: slagwerktuig verspreid over de grond. Leiding die dag had little drummerboy Gerard Boom. Hij liet de familie binnen in de wereld van het Zuid-Amerikaanse slagwerkfestijn. Baron Rudolfo genoot zichtbaar en werd vereeuwigd op de gevoelige plaat, trots timmerend op een zeer grote trom. Ons sopraantje verwonderde zich over een ding: De little drummerboy liet de familie ook zingen en wat gebeurde er? ledereen kon niet wachten tot er weer geslagwerkt kon worden. 's Avonds genoot de hele familie met aanhang van een exorbitant feestmaal waarbij enkele leden van de familie gelauwerd werden omdat ze de eer van de familie al 20 jaar hooghouden. En natuurlijk werden ook de organisatoren van het feest niet vergeten.

Ons sopraantje kan terugkijken op een fijn jaar waarin op grootse wijze gemusiceerd werd. Een laatste ding wil het sopraantje u niet onthouden: Op 2^e kerstochtend riep de baron enkele leden bij zich voor een concertje in de paleiskapel. Het concert was mooi, maar voor de familieleden was een kort optreden weggelegd: Exact 30 seconden! Ook een manier om het jaar af te sluiten!