Het 'sopraantje' van het EVE 2000

Er werd een prachtige vleugel aangeschaft en het oude orgeltje waarmee ze eerst zo in haar maag zat, kreeg een mooie tweede kans bij een dansorkestje. Ze had het gevoel een goede daad te hebben gedaan en wilde dit dolgraag delen met haar prins. Maar... aan alle geluk komt een eind, ook bij de adel, en dat heeft ons sopraantje pijnlijk moeten ervaren.
Ze dacht een prachtige relatie te hebben met haar prins, maar vorig jaar mei kwam ze erachter dat zijn paard tóch niet zo wit was als ze al die jaren gedacht had. Naast zijn niet zo witte paard reed in haar plaats ineens een ander en op dat andere paard zat niet zij, maar een nieuwe vlam. Aan haar relatie kwam een einde, het ergste was nog dat haar ex-prins héél ver weg ging zodat ze hem niet meer zou zien. De nieuwe vlam had een eigen paleis met een indrukwekkende wapenzaal waar de trouwplechtigheid werd gehouden. Alle vrienden en kennissen kwamen en gaven zelfs een waarlijk concert. Ook ons sopraantje deed moedig mee, en liet haar prins (ja, het bleef toch een beetje haar prins) niet merken dat ze zich een beetje bedrogen voelde. De nieuwe vlam nam haar prins mee naar een land wat ze "Down Under" noemen, nou, Down en Under was ze, ons sopraantje. Haar prins had wel gezorgd voor een vervanger want het paleis moest natuurlijk wel goed gerund blijven. Meesmuilend noemde ons sopraantje de vervanger "de substituut", want meer kon ze er niet van maken.

Hoe moest het nu met die prachtige geschiedschrijving elke paar maanden in het adellijk blad? Ze zou zijn verslaglegging verschrikkelijk missen. Maar...het leven van het sopraantje ging door en ons sopraantje zou ons sopraantje niet zijn als ze ook van de nieuwe situatie niet iets moois zou maken. Ze legde contacten met een andere grote adellijke familie en het kwam tot een vruchtbare, zij het kortstondige, relatie.
Met deze familie ging ze op reis met een grote koets en dit zou uiteindelijk resulteren in een bezoek aan een feest met meer dan 2100 feestgangers. De gastheer was een innemende fransman die luisterde naar de naam "Marcello Sostenuto". Ons sopraantje was in haar element, hoewel ze dit soort feesten niet iedere maand zou willen meemaken. Het was een hoogdravend feest, met de nadruk op hoog!

Nee, dan dat andere feest, waar ze een van de genodigden was, een paar maandjes eerder! Ook daar was sprake van een innemende gastheer, hoewel die er weer op uitnodiging van een gastvrouw was. De gastvrouw was al 40 jaar samen met haar prins en zij had deze komiek uitgenodigd die ook nog heel verdienstelijk liedjes kon schrijven. Op dit feest zongen vrienden wat van deze liedjes en ook ons sopraantje liet zich niet onbetuigd. Zoals u wellicht nog weet heeft ze een mittelhoche stimme volgens haar zangdocent Vaccai. Het liedje was een Dijker van een stuk en haar op het lijf geschreven. De gastheer was erg ingenomen met haar vertolking. Haar stem werd vereeuwigd op zo'n nieuw schijfje, dus liefhebbers kunnen haar te allen tijde bewonderen.

Inmiddels is ons sopraantje al een beetje gewend aan de vervanger van haar prins, en van hem hoort ze dat het met haar prins "in den vreemde" heel goed gaat. Ons sopraantje ziet de toekomst weer zonnig tegemoet, ze heeft al heel wat feesten in het verschiet. Wie weet leiden deze feesten nog eens tot een nieuwe, prachtige relatie, ons sopraantje wacht rustig af!