Het 'sopraantje' van het EVE 1997

En dan aan mij de nobele taak om een vervolg te bedenken voor ons - door Frits achtergelaten en door Michaël, Bob en Wim in leven gehouden - sopraantje. De jaarverslagen van voorgaande jaren doorlezend kan ik niet anders concluderen dan dat dat lieve kind toch al van alles heeft meegemaakt: muiltje verloren, haar prins ontmoet, samen weggespurt, samenwoningscontract getekend, plannen gemaakt voor CD's, radio- en TV-opnamen, de flirt met de financieel draagkrachtige hofnar niet te vergeten en de ontmoeting met de gebochelde wijze.
In eerste instantie had ik het idee om de dame met haar prins, heel alternatief, in een commune te stoppen, maar dat bleek bij nader inzien niet zo'n geweldig plan omdat ik geen idee had wat ze daar nou moesten doen.

Een beter idee kreeg ik na het zien van het theaterprogramma 'Fijne nuances' van de Groningse kleinkunsternaar Bert Visser. Diegenen onder ons die het programma gezien hebben, kunnen de volgende scène wel plaatsen. Het sopraantje heeft ontdekt dat de prins er 't afgelopen jaar een tweede liefde op na heeft gehouden en heeft zich uit pure ellende opgesloten in de kasteeltoren. De gebochelde wijze, die al sinds jaar en dag heimelijk op haar verliefd is, heeft vrijwel continue van haar gedroomd en om van het gezeur af te zijn heeft ze hem beloofd dat, wanneer hij 7 nachten lang wakker blijft, ze voor altijd bij hem zal blijven.
Aangemoedigd door deze belofte is hij daarna, tot vervelends toe, onvermoeibaar bezig wakker te blijven. Aan het eind van die 7 dagen valt hij om een ondefinieerbare reden echter toch in slaap; het sopraantje, die in eerste instantie dacht daar dus mooi van af te zijn, blijkt toch iets van een hart te hebben en heeft medelijden met hem. Ze geeft, ondanks zijn moment van zwakte, toe en laat haar lange haar in een staart uit het raam van de kasteeltoren bungelen. De gebochelde wijze denkt daaraan naar boven te kunnen klimmen en op het moment dat hij de staart vastpakt, blijkt dit een nepgeval te zijn. Natuurlijk laat deze los en sodemietert hij op de grond.

En nu denkt u waarschijnlijk: 'waar is de moraal van dit verhaal' en ik kan u zeggen: 'die is er niet'. Dromen zijn blijkbaar ook niet alles en als je een gebochelde wijze bent, moet je niet te veel Tarzanfilms bekijken.