Het 'sopraantje' van het EVE 1994

En dan natuurlijk nog ons -door Michaël achtergelaten- sopraantje. Haar muiltje verloren (1988), de prins ontmoet (1989), samen weggespurt (1990), samenwoningscontract (1991) en in 1992 had zij haar blik geheel op de toekomst gericht en maakte zij plannen voor CD's en Radio- en TV-opnamen, welke in 1993 door gebrek aan financiën niet door konden gaan. Toch gloort er hoop aan de horizon.

In 1994 werd de al langer bestaande flirt met de (financieel redelijk draagkrachtige) hofmuzikant geïntensiveerd hetgeen leidde tot een muzikale topprestatie, waardoor voor ons sopraantje het jaar overweldigend afsloot. Gehuld in roze wolken van geluk werd de champagne ontkurkt en waagde zij de sprong naar het nieuwe jaar. Helaas bleek ook in 1994 de financiële draagkracht van haar prins nog steeds niet toereikend voor de realisatie van al haar dromen maar behalve de fundamenten beginnen nu ook de muren van haar droomkasteel heel voorzichtig vorm aan te nemen al gaat het niet in een sprookjesachtig tempo. Ook de hoogste treden van het Centraal Muziek Paleis zijn nog niet betreden, maar komen wel steeds dichterbij. Wie weet wat 1995 haar brengt. De gebochelde wijze die eind 1992 al in de richting van kasteel Eckartdal kwam geslopen, maar in 1993 de poort nog niet bereikte, heeft in 1994 voorzichtig door de deur gekeken en gelukkig enig florijnen achter gelaten, zodat er nog steeds hoop is. Laten we samen proberen hem niet af te schrikken, maar hem te verleiden zich verder voor ons sopraantje te interesseren, zodat zij zich in de toekomst onbezorgd aan haar muze kan wijden.